• RSS
  • Facebook
  • Twitter

Archive for the ‘Weekendowe gotowanie’ Category

24
listopad
Możliwość komentowania Fotografia i wideo została wyłączona
Comments

Fotografia i wideo

Lily.com.pl to portal weselny, który powstał z myślą o zakochanych, marzących o perfekcyjnej ceremonii. To przestrzeń, w którym organizacja wesela przestają być powodem do paniki, a stają się kreatywnym procesem krok po kroku. Lily.com.pl – Twój doradca po świecie organizacji wesel – łączy w sobie idee, merytoryczne wskazówki oraz perspektywę praktyków, aby pomóc Ci stworzyć niezapomniane przyjęcie dopracowaną w każdym szczególe. Dzieci na weselu i Catering i menu weselne Na Lily.com.pl znajdziesz […]

Categories: Weekendowe gotowanie

  • Przeczytaj:

    Praca zdalna stała się dla wielu osób codziennością. Na początku brzmiała jak spełnienie marzeń: brak dojazdów, możliwość pracy w dresie, elastyczne godziny. Z czasem jednak wiele osób odkryło ciemniejszą stronę: rozmycie granic między pracą a życiem prywatnym, poczucie bycia „cały czas w pracy”, trudność w odłączeniu się od służbowych obowiązków. Jak zorganizować pracę zdalną tak, aby nie prowadziła do wypalenia? Kluczowa jest wyraźna granica przestrzenna. Idealnie, gdy możemy przeznaczyć na pracę osobny pokój – wtedy zamknięcie drzwi po zakończeniu dnia ma symboliczne znaczenie. Jeśli to niemożliwe, warto wydzielić choćby mały kąt: biurko, które służy tylko do pracy, a nie jednocześnie do jedzenia obiadu, składania prania i rysowania z dziećmi. Mózg szybko uczy się, że w tym miejscu „jestem w trybie pracy”, a odejście od biurka pomaga mu się przełączyć. Drugim elementem jest struktura dnia. Kuszące jest wstanie pięć minut przed pierwszym spotkaniem online, ale na dłuższą metę to prosta droga do chaosu. Dobrze jest zachować poranny rytuał podobny do tego, jaki mieliśmy, chodząc do biura: pobudka o stałej porze, śniadanie, chwila dla siebie (np. krótki spacer lub kawa bez telefonu), dopiero potem start pracy. To tworzy psychologiczny „próg” między domem a obowiązkami. Ważne jest także zarządzanie komunikacją. W pracy zdalnej łatwo popaść w pułapkę bycia online non stop – odpowiadania na wiadomości o 22:00, sprawdzania maili w weekendy „tylko na chwilę”. Warto ustalić jasne godziny dostępności i zakomunikować je współpracownikom. Można też wprowadzić krótkie „bloki głębokiej pracy”, podczas których komunikatory są wyciszone, a my skupiamy się na jednym zadaniu, zamiast żonglować pięcioma rozmowami równocześnie. Ogromnie pomaga też świadome korzystanie z narzędzi. Aplikacje do zarządzania zadaniami, kalendarze, systemy ticketowe – to wszystko może tworzyć przejrzysty katalog wiedzy o tym, co jest do zrobienia, kto za co odpowiada i na jakim etapie jest praca. Dzięki temu mniej rzeczy trzymamy „w głowie”, a więcej w systemie, który można w każdej chwili sprawdzić. To redukuje stres i poczucie chaosu. Nie można pominąć aspektu społecznego. Praca zdalna często oznacza mniej spontanicznych rozmów, mniej żartów przy kawie, mniej poczucia bycia częścią zespołu. Warto celowo tworzyć przestrzeń na relacje: krótkie „small talki” przed spotkaniem, nieformalne rozmowy raz w tygodniu, wspólne granie online czy nawet wirtualne kawy. Człowiek jest istotą społeczną – poczucie izolacji może bardzo przyspieszyć wypalenie. Równie ważny jest ruch. Siedząc w domu, łatwo przejść z łóżka do biurka, z biurka na kanapę – i nawet nie zauważyć, że cały dzień minął bez większej aktywności fizycznej. Tymczasem regularne wstawanie, krótkie rozciąganie, 10-minutowy spacer w przerwie między spotkaniami bardzo poprawiają koncentrację i nastrój. Dla zdrowia pleców i oczu to wręcz konieczność. Na końcu pozostaje najtrudniejsze: umiejętność powiedzenia sobie „dość na dziś”. Praca zdalna kusi tym, że zawsze można „jeszcze tylko coś dokończyć”. Warto jednak ustalić sztywny moment końca dnia pracy – np. 17:00 czy 18:00 – i po tej godzinie zamknąć komputer, wyciszyć służbowy telefon i przełączyć się na tryb prywatny. Bez tego łatwo wpaść w pułapkę wiecznego bycia „trochę w pracy i trochę w domu” – i w żadnym z tych światów nie czuć się naprawdę obecnym.